Veel moeders ervaren het moederschap als zwaar. Als veel. Als intens.
Maar wat als het lichter kan? Lichter mag? Als we minder moeten van onszelf?
Als we gaan durven leunen?
Als we mogen ontvangen?
Als een broodje ei soms ook een prima avondmaaltijd is? Of friet. Of een tosti. Je huis een troep mag zijn en je kinderen dan ook prima kunnen spelen. De was zich even opstapelt en de vette handjes zichtbaar zijn op de ramen.
Gewoon omdat het makkelijker mag. En je echt eerst voor jezelf hebt te zorgen. NU.
Niet pas als de kinderen groter zijn.
Niet pas als de ‘tropenjaren’ voorbij zijn. Want, bestaan die tropenjaren eigenlijk wel? Is het niet gewoon een ontkenning van jezelf op dat moment? Jezelf compleet weggeven in het moederschap is eigenlijk wat we dan doen.
En het mooie is, je bent dan niet meer aanwezig. Fysiek misschien nog wel, maar emotioneel helemaal niet. Je kunt de emoties van je kind niet dragen. Je kunt niet genieten van de speeltuin. Je bent enkel aan het over-leven. En je vergeet jezelf. Je vergeet wat JOUW glas vult. En dan ben je dus aan het geven aan je kinderen vanuit een leeg vat… en dit kost echt heel veel energie. En dan wordt het moederschap zwaar. En heel veel.
Je mag ook gaan leunen.
Durf je hulp te vragen? Hulp te accepteren? Als jij het nodig hebt? Durf je de was ook door je man te laten doen? Op ZIJN manier? Of de boodschappen? Of het koken over te laten aan hem? Durf je het écht samen te gaan doen? Hem op zijn wijze met de kinderen te laten omgaan, te laten spelen etc.
Mogelijk voel je dat je partner het niet kan. Dat hij niet veel te geven heeft in de zorgtaken. En dit kan. Maar het kan ook zijn dat jij hem niet toelaat. Dat je het hem niet toestaat om aanwezig te zijn. Om ook te kunnen zorgen. En om dus ook voor jou te laten zorgen. Zodat je meer kunt ontspannen. Kunt gaan zakken, achterover leunen..
Ik denk, en voel het deze derde zwangerschap nog meer, dat dit mogelijk al in de zwangerschap begint. Dat je deze periode mag én kan gebruiken om te oefenen in zelfzorg. Om te oefenen in leunen op wat JIJ NU nodig hebt. En vanuit daar dus ook mag gaan oefenen in leunen op een ander. Hulp te vragen of aan te nemen, omdat jij dit nodig hebt of omdat een ander je dit gewoon kan en wil geven. En jij het nodig hebt. Of je nu hoogzwanger bent, net bevallen, met een kleine baby die slecht slaapt rondloopt of gewoon even moe bent en tijd nodig hebt voor jou. Nu. Als moeder. Maar ook zeker als vrouw. Wij mogen echt meer gaan oefenen in ontvangen. Helemaal durven te ontvangen is ook voor de man het meest dienend. Hij kan jou dan namelijk geven wat je nodig hebt..
Voel je dat dit je ergens raakt? Mooi. Volg me gerust verder😊 Ik schrijf hier graag en regelmatig over. En als je voelt, ik merk dat ik hier eigenlijk op vastloopt, in het moederschap, in het kunnen leunen op mijn partner, in het volledig vrij zijn in mijn vrouw zijn, dan zijn (familie)opstellingen een prachtige tool om hiermee te gaan werken.
Om beweging te krijgen daar waar je ooit ‘besloot’, volledig onbewust, ik stop met voelen wat ik nodig heb. In januari 2026 start een nieuw traject voor vrouwen (moeder of niet) en zal ik ook losse opstellingsdagen gaan organiseren. Dus wil je op de hoogte blijven, volg me dan via Insta of meld je aan voor mijn nieuwsbrief.
Reactie plaatsen
Reacties